ترانه های برفی

 

تن تو ظهر تابستونو به یادم میاره

رنگ چشمای تو بارونو به یادم میاره

وقتی نیستی زندگی فرقی با زندون نداره

قهر تو تلخی زندونو به یادم میاره

من   نیازم  تو رو هرروز  دیدنه

از لبت دوسِت دارم شنیدنه

نفست شعر  بلند   بودنه

با تو بودن   بهترین  شعر  منه

تو بزرگی مثه  اون لحظه  که بارون   می زنه

تو  همون  خونی که هر لحظه  تو  رگهای  منه

تو مثه خواب گل سرخی  لطیفی مثه خواب!

من همونم که اگه بی تو باشه جون  می کنه !

من   نیازم  تو  رو هرروز   دیدنه

از   لبت  دوسِت دارم   شنیدنه

تو مثه وسوسه شکار یک شاپرکی

تو مثه شوق رهاکردن  یک  بادبادکی

تو همیشه مثل یک قصه پر از حادثه ای

تو مثه شادی خواب کردن یک عروسکی

من نیازم   تو رو هر   روز   دیدنه

از    لبت   دوسِت  دارم    شنیدنه

تو قشنگی مثل شکلایی که ابرا می سازن

گلای   اطلسی   از دیدن تو   رنگ میبازن

اگه  مردای  تو قصه  بدونن که    اینجایی

برای  بردن  تو   با  اسب  بالدار   می تازن

 

شهیار قنبری

هنوزم چشـــــــمای تو مثل شبــای پرستاره ست

 

 

هنوزم ديـــــــدن تـــو، برام مثــل عمـــــر دوبارست

 

 

هنوزم وقتـی مي خندی، دلــم از شادی مي لرزه

 

 

هنوزم بـــــا تو نشـســــتن، به همه دنيا می ارزه

 

 

اما افســـــــــــوس تو رو خواســـتن، ديگــــــه ديره

 

 

ولی افسوس به نخواستن دلم آروم نمی گيـــــره

 

 

                

 

 

تا گــــلی بر سر ايوون تــو پــــژمرد و فـــرو ريخـــت

 

 

شبــــنمی غمــــزده از گوشه چشمان من آويخت

 

 

دوری بين منــــو تــــو، دوری بــــاغ و تمـاشــاست

 

 

دوری بين منــــو تــــو، دوری مـــاهی و دريـــاست

 

 

اما افســـــــــــوس تو رو خواســـتن، ديگــــــه ديره

 

 

ولي افسوس به نخواستن دلم آروم نمی گيـــــره

 

 

15.11.88                                                            

                                                                دانلود

 

 

"یادو خاطره تورج شعبانخانی گرامی باد"

 

 

 

«به کجا چنین شتابان؟»
گَوَن از نسیم پرسید
«دلِ من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟»
«همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم.»
«به کجا چنین شتابان؟»
«به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم»
«سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلامِ ما را»

 

محمد رضا شفیعی کدکنی

 

صنما  جفا   رها کن کرم این روا  ندارد
بنگر به سوی دردی که ز کس دوا ندارد

 

ز فلک فتاد طشتم به محیط غرقه گشتم
به   درون بحر   جز   تو دلم  آشنا  ندارد

 

ز صبا همی‌رسیدم خبری که می‌پریدم
ز غمت کنون دل من خبر از صبا ندارد

 

به رخان چون زر من به بر چو سیم خامت
به زر او ربوده  شد که چو تو دلربا   ندارد

 

هله  ساقیا سبکتر   ز درون ببند آن در
تو بگو به هر کی آید که سر شما ندارد

 

همه عمر این چنین دم نبدست شاد و خرم
به حق   وفای   یاری  که دلش  وفا  ندارد

 

به از این چه شادمانی که تو جانی و جهانی
چه غمست  عاشقان را که جهان   بقا ندارد

 

برویم مست   امشب به وثاق آن شکرلب
که ز جامه کن گریزد چو کسی قبا ندارد

 

به چه روز وصل دلبر همه خاک می‌شود زر
اگر   آن    جمال  و  منظر  فر کیمیا   ندارد

 

به چه چشم‌های کودن شود از نگار روشن
اگر   آن   غبار    کویش   سر توتیا   ندارد

 

هله من خموش کردم برسان  دعا و خدمت
چه کند کسی که در کف به جز از دعا ندارد

 

 

مولانا

 

زادروزت فرخنده سایه ات مستدام

 

 

رفتی  از دنیای  خـــــاموشم  صدایت  را  گرفتند

غصه های  کهنه  برگشتند  و  جایت را  گرفتند

در کجای جاده ی  شب  راه تو از من  جدا شد

در کجای قصه از من دست هــایت را  گرفتند

گرچه شاید روز دیدار تو در تقویم من نیست

با نگاهت تا شب جان دادنم   همراه من باش

من که برگی در شب پایان پاییزم غریبــــــم

لااقل تا لـــــحظه ی افتادنم همراه  من باش

 

 بی تو میدانم که من میمانمو این جـــاده های بی رسیدن

 بی تو میدانم بی تو من میمانمو یک کهکشان تنهایی من

بی تو میدانم کــــه من میمانمو این جاده های بی رسیدن

بی تو میدانم بی تو من میمانمو یک کهکشان تنهــایی من

 

مثل یک آهوی زخمی در شبی برفی اسیرم

از کجـــــــای شام تاریکم سراغت را بگیرم

دست هایت را نگیر از من که در پایان راهم

یک نفس همراهیم کن من که میخواهم بمیرم

 

 

سعید میرزایی

'I've  gotta keep the calm before the storm
I don’t   want      less,     I don't    want more
Must      bar     the windows   and the doors
To keep me     safe,      to keep me       warm
Yeah,      my life     is what I'm fighting      for
Can’t     part    the sea, can't reach the shore
And   my voice   becomes the driving  force
I won't         let this        pull  me    overboard

God, keep my head    above    water
Don't let me drown, it gets harder
I'll meet you there, at the altar
As     I fall down   to my knees
Don't    let me drown, drown, drown
Don't let me, don't let me, don’t let me drown


So    pull me up   from    down below
’Cause I'm underneath the undertow
Come dry me off and hold me close
I    need    you now, I need you  most


God, keep my head    above water
Don’t let me drown, it gets harder
I'll   meet you there,  at the    altar
As I fall down to my knees
Don't let me drown, drown, drown
Don't let me, don’t let me, don't let me drown
Don't     let me     drown,    drown,         drown
(I keep    my head above water, above water)
Don't let me, don't let me, don't let me drown

 

And     I can't see    in the    stormy     weather
I can't    seem        to keep it        all    together
And I, I can't swim the ocean like this forever
And                  I can't            breathe
God, keep my head above water
I lose   my breath, at the bottom
Come  rescue me, I'll be waiting
I'm too     young to fall      asleep


So God, keep my head above water
Don't let me drown, it gets harder
I'll meet you there, at the altar
As I fall down to my knees


Don't let me drown
Don't let me drown

(Don't     let       me,       don't        let me drown)
Don't          let                me                      drown
And keep my head above water, above water
(Don't      let     me, don't     let    me      drown)

 

اینجـــــــا بـر تختــــــــه سنگ پشت ســــــرم نارنجـــــــــزار رو در رو دریا مرا می خوانـد! ســرگــردان نگاه می کنــــم مــــــــــــــــی آیم ، مــــــــــــــی روم آنگاه در میابم که همه چیز یکسان است و بــــا این حال نیست! آسمان روشن و آبی کنون ابر و ملال انگیـــز سپید پوشیده بودم با موی سیاه اکنون سیــــاه جامــه ام با موی سپیـــــــد مــی آیـــــــم ، مــــــــی روم می اندیشم که شاید خـواب بـــوده ام می اندیشـــــــــم که شـــــــــــاید خـواب دیده

I was five and he was six We rode on horses made of sticks He wore black and I wore white He would always win the fight Bang bang, he shot me down Bang bang, I hit the ground Bang bang, that awful sound Bang bang, my baby shot me down Seasons came and changed the time When I grew up, I called him mine He would always laugh and say "Remember when we used to Play Bang bang, I shot you down Bang bang, you hit the ground Bang bang, that awful sound Bang bang,

خورشید خانم آفتاب کن! شبُ اسیر خواب کن! مجمر نورُ بردار، یخ زمین ُ آب کن! گلای باغچه خوابن، ماهیا پیر و خسته قناری های عاشق، بال سیاشون بسته فواره های خاکی تن نمیدن به پرواز! شمع و گل و پروانه،جا نمیشن تو آواز! خورشید خانم آفتاب کن! شبُ اسیرخواب کن! مجمر نورُ بردار، یخ زمینُ آب کن! مرواریای نورُ بپاش تو دامن آب! ما رو ببر به جشن گندم وعشق و آفتاب! سوار اسب نور شو،زمین و اندازه کن! دستمال آبی بردار، قلبامونو تازه کن! خورشید خانم آفتاب کن! شبُ اسیر خواب کن!

سینه ی پر شورم و آواز را گم کرده ام بال و پر دارم ولی پرواز را گــم کرده ام رونق انجام من در خانه ی آغـــاز ماند چل کلید خانـــه ی آغاز را گم کرده ام چـــــــــارقم سر، پای تندر، بی اگــر دروازه باز، آه! اما رفتن تکتـــــــــــــــاز را گـــــــــم کرده ام چشم در راهم، نگـــــــاهم بیکران را آرزوست حاصل اما، چشم و چشم انداز را گم کرده ام های و هویی دارم و در غربتم از این سکوت سازم اما زخمه ی دمســـــاز را گم کرده ام همنوای خویش بوده ام در گـــــذار زندگــی